|  | ||||||
Einsteinium komt niet voor in de natuur.
Dit element werd door de wetenschappers die het voor het eerst maakten genoemd naar Albert Einstein. Hij was de grondlegger van de relativiteitstheorie en formuleerde het verband tussen massa en energie. Hij kreeg in 1921 de Nobelprijs voor natuurkunde.
Einsteinium werd in 1952 gevormd bij de kernexplosie 'Mike' - de eerste proef met een kernfusiebom of waterstofbom - op het eiland Eniwetok (Bikini-atol) in de Stille Oceaan. Het werd voor de eerste keer geďdentificeerd door 16 wetenschappers, waaronder A. Ghiorso en G. T. Seaborg, van het stralingslaboratorium van Californië, het Argonne National Laboratory en het Los Alamos Scientific Laboratory. Bij de explosie ontstonden op plaatsen met de hoogste neutronendichtheid zeer zware uraanisotopen die ontleedden tot een aantal transuranen, waaronder 253Es:
Voor de bereiding van voldoende Es om de chemische eigenschappen te kunnen bestuderen, werd 239Pu gedurende enkele jaren bestraald, waarna het gevormde 242Pu (in de vorm van PuO2) met aluminiumpoeder nog bijna een jaar werd bestraald, o.a. in de High Flux Isotope Reactor van de Berkeley Universiteit.
Tegenwoordig kunnen 253Es en 254Es worden bereid op milligramschaal in kernreactoren met hoge neutronendichtheid of in hoog-energetische deeltjesversnellers, door uraan te beschieten met koolstofionen.
Er zijn 14 isotopen bekend; de wereldvoorraad aan einsteiniumverbindingen wordt geschat op 1 - 10 milligram.